پیـــام های آسمــانی
جزء بیست و دوّم
(برگرفته از تفسیر نور)
1. تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا
تحيّت آنان در روزى كه خدا را ملاقات كنند سلام است
و خداوند براى آنان پاداشى نيكو فراهم كرده است.
سلام، درودِ بهشتى و بهشتيان است.
«تَحِيَّتُهُمْ ... سَلامٌ»
پاداشهاى الهى، هم بزرگوارانه است، هم بزرگ و گرانقدر.
«أَجْراً كَرِيماً»، «أَجْراً عَظِيماً»( احزاب، 44)
وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ هُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُور
هر چه را كه در زمين فرو شود و هر چه را كه از زمين بيرون آيد
و هر چه را كه از آسمان فرود آيد و هر چه را كه بر آسمان بالا رود،
مى داند. و او مهربان و آمرزنده است.
با آن كه خداوند همه چيز را مى داند ولى كسى را رسوا نمى كند.
«الرَّحِيمُ الْغَفُورُ»
(سبأ، 2)